BASECAMP – Watch My Back
Nashville’li 3 gencin kurduğu BASECAMP ’ın ünü kısa sürede yayıldı. Üçlü tüm besteleri ve düzenlemeleri birlikte yapıyor ve bundan da çok mutlu.
renk ve duygu
Renkli bir imgenin tersine renk-imge belirli bir nesneye gönderme yapmaz. Onun sahip olabileceği her şeyi kapsar. Kapsamı içinde meydana gelen her şeye sızan güçtür bu veya tamamen farklı nesneler için ortak olan niteliktir. Bir renkler simgeciliği vardır, ama bu, bir renk ile bir duygu arasındaki örtüşmeye (umudun yeşili…) dayanmaz. Renk aksine duygunun kendisidir, seçtiği tüm nesnelerin sanal kavuşumudur.
(Deleuze 1986: 118)
Robert Morris 1966’de yayımlanan “Notes on Sculpture: Part II” başlıklı yazısında şöyle der. Minimalist nesne “ilişkileri yapıtın dışına” taşıyarak, onlara “mekân, ışık ve seyircinin görüş açısı işlevini kazandırır. Morris nesneyi ışık ve mekânsal bağlamdan kaynaklanan değişik koşullarda ve farklı konumlardan kavrar. Bu yolla ilişkileri kurar. Ama, izleyicinin bunların zaten ayırdında olduğunu da açıklamasına ekler.
Altmışların sonuna gelindiğinde, “ışık ve mekânsal bağlamın farklı koşullarına” dayalı bu estetik, daha ziyade mekânda değişiklikler yaratabilmek amacıyla nesneden tamamen vazgeçmişti. Yerine, mekânın, bazen bir kamusal alanın (örneğin, şehirdeki bir sokağın) ve daha çok da, sanatçının müdahalesinin minimal düzeyde olacağı bir özel alanın (sözgelimi, bir galeri veya müzenin iç mekânının) kullanımına yönelmişti.
Öyleyse –bu tarz müdahalelere verilen isimle– mekâna-özgülüğün, başka araçlarla gerçekleştirilen, bir tür Minimalizm olduğu söylenebilirdi. Aslında bu yaklaşım, sanat yapıtını hâlâ tüketilebilir gerçek bir nesne olarak kavradığını varsaydığı Minimalizm’e yönelik bir eleştiri olmasına rağmen, akımın ilk baştaki duygusunu taşıyordu. Zira yüzeysel olan her şeyi çekip çıkartması, endüstriyel inşaat malzemesine meyilli olması Minimalizm’in bazı ilkelerini barındırır. Richard Serra’nın çelik, Michael Asher’in alçı panel, Bruce Nauman’ın kontrplak tercihleri bunu açıkça yansıtır.
